ارمیا تُپلو

مي خواهم اين روزهايت را بنويسم. روزهاي دوست داشتني 22 ماهگيت را ... اين روزها ميدوي... دويدن به معناي واقعي...صداي پاهاي كوچكت روي زمين/ و قه قهه هايت در هوا خانه را شور مي بخشد. حس خوب زندگي مي دهد. اين روزها شعر مي خوانيم... مثل قبل ...زياد و تو هم چنان آنها را با من تكرار مي كني.... تقريبا نيمي از كتاب (حسني نگو  بلا بگو)را از حفظي. اين روزها تو بايد همه چي را بداني.. همه چيز و همه چيز. سوالهايت هنوز ادامه دارند و شيرينند. اين روزها هم چنان ماشين دوست داري/علاقه ات هيچ كم نشده.هنوز همهن پسرك ماشين باز خودم هستي. در خيابان ماشين بابا وحيد مامان اري و بابايي رو تشخيص مي دهي ومن و&nbs...